पलाँती । गाउँपालिका-९ को थिर्पुबाट निस्केको त्यो सानो सवारी साधन खिनको छलाहा पुग्ने प्रयासमा थियो। तर, गन्तव्यमा पुग्न अब सकिने छैन भन्ने कसैले सोचेका थिएनन्।

राति लगभग १२:०५ बजे प्रहरी नायब उपरीक्षक (डिएसपी) टेकबहादुर रावतलाई फोन आयो, ‘ट्याक्टर दुर्घटना भयो, चार जना सवार थिए।’ त्यसपछि सुरू भयो एउटा दुःखद र त्रासदीपूर्ण रात।

दुर्घटना पलाँता-२ स्थित लार्फ भन्ने ठाउँमा भएको थियो। कर्णाली नदीपारिको त्यो क्षेत्र, जहाँ गाडीभन्दा बढी ट्याक्टर र खच्चड चल्छन्।

सडकहरू त त्यस्तै माटोले बनेका, पानी परेपछि हिलाम्य, र सुख्खा समयमा धुलाम्य। खासगरी रातको समयमा, जहाँ न त बिजुली बत्तीको सहारा छ, न त सडक चिनाउने कुनै संकेत।

डिएसपी रावत भन्छन्, ‘कच्ची बाटो र रातको अँध्यारोले दुर्घटना निम्त्याएको प्रारम्भिक अनुसन्धानबाट देखिएको छ।’

ट्याक्टरमा सवार चारै जना, आफ्नो जीवनको कहालीलाग्दो अन्त्यतर्फ बढिरहेका थिए। उनीहरू थिए, अम्बा शाही (पलाँता-५) जो, गाउँभरि सहयोगी मानिने अम्बा बिहानदेखि रातिसम्म मेहनत गर्ने किसान थिए।

सदु बुढा (पलाँता-४) उनी गाउँको एक चञ्चल आत्मा, जो सधैं काम र हाँसोमा रम्थे।

रवीन्द्र विक (पलाँता-४) ३२ वर्षीय युवा, जसले हालसालै मात्र गाउँमा सानो पसल खोल्ने योजना बनाएका थिए।

चन्द्रप्रकाश रोकाया (मुगु, खत्याड गाउँपालिका-५) ट्याक्टर चालक, जो जिन्दगीभर पहाडका कच्ची बाटाहरूमा गाडी हाँक्ने काम गरेका थिए।

यी सबैको यात्रा सोही रात अन्त्य भयो घटनास्थलमै।

घटना थाहा पाउना साथ प्रहरी टोली तुरुन्तै घटनास्थलतर्फ लाग्यो। दुर्गम भेगका कारण प्रहरीलाई पुग्न समेत झन्डै दुई घण्टा लाग्यो। रातभर गाउँमा रुँदै कराउँदै मानिसहरू भेला भए। घर-घरमा बत्ती बालिए, पुरुषहरू मुण्डन गर्न बसे, महिलाहरू रुँदै एकआपसमा सम्हाल्न थालिन्।

डिएसपी रावत भन्छन्, ‘प्रहरीले मुचुल्का तयार पार्ने काम गरिरहेको छ। शवहरू पोष्टमार्टमका लागि तयारीमा राखिएका छन्।’

पलाँता गाउँपालिका कर्णाली प्रदेशको एक दुर्गम भूभाग हो। यहाँ यातायातको सहज पहुँच छैन। सडक बने पनि यस्ता कच्ची सडकमा यात्रा गर्नु आफैंमा जुवा खेल्नुसरह हो। वर्षात् र हिउँदका दिनहरूमा त यस्तो जोखिम अझ बढ्छ।

गाउँलेहरू भन्छन्, ‘हाम्रो सडक यति जोखिमपूर्ण छ कि, यहाँ गाडी चलाउनु भनेको जीवनको जोखीममा खेल्नु हो। अहिले ट्याक्टर मात्रै गुड्ने बाटो बनेको छ, त्यो पनि साँघुरो र जोखिमपूर्ण।’

दुर्घटना भएकै दिन स्थानीय बासिन्दाहरूले सुरक्षित सडक निर्माणको माग अघि सारेका छन्।

‘हरेक वर्ष यस्तो घटना दोहोरिन्छ। कहिले सम्म हामी आफ्ना मान्छेहरू गुमाइरहने?,’ एक स्थानीय युवक आक्रोशित हुँदै भन्छन्।

गाउँपालिकाले पनि अब नयाँ पहल गर्ने प्रतिबद्धता जनाएको छ। यद्यपि, कर्णाली प्रदेशको दुर्गमता र स्रोत अभावले गर्दा यस्ता वाचा कति पूरा हुन्छन् भन्ने अर्को प्रश्न हो।